Son zamanlarda ICM lansmanlarıyla ilgili oldukça fazla heyecan var ve biraz rahatsızlık yaratabilecek bir görüşüm var.

İşte MetaDAO hakkında mesele şu: neden ya-ya? Tamamen izin vermeyen yaklaşım ile küratörlük arasındaki tartışma bana göre yanlış bir ikiliği temsil ediyor. Peki ya cevap aslında her ikisi de olabilir mi?

Düşünün. Tamamen izin verilebilir bir yaklaşım, herkesin herhangi bir şey başlatabileceği anlamına gelir—ki bu teoride harika görünüyor, ama pratikte bolca gürültü arasından anlamlı olanı bulmak zor oluyor. Öte yandan, tamamen küratörlük moduna geçmek, merkezi olmayan yönetişimin özüne aykırı düşer.

En iyi denge nedir? İzin verilebilir lansmanların özgürce gerçekleşmesine izin verilirken, topluluk odaklı küratörlük mekanizmaları eklenebilir. Belki itibar sistemleri, belki token ağırlıklı filtreleme, belki de görünürlük için topluluk oylaması. Bu sayede açık erişimi korurken, kullanıcıların kaliteye ulaşmasını sağlayacak araçlar sunarız.

Burada amaç kapı tutmak değil; hem açıklık hem de kullanıcı deneyimini gözeten daha akıllı sistemler inşa etmek. Doğru tasarlandığında, altyapı her iki felsefeyi de aynı anda destekleyebilir.

Bu, bu konuşmanın nereye doğru gitmesi gerektiği konusunda benim iki kuruş fikrim.