Vietnamlu hane halkı devasa bir altın rezerviyle oturuyor—yaklaşık 500 ton. Bu, kasalarda ve yatakların altında saklanan şaşırtıcı bir özel servet miktarıdır. Şimdi, hükümet bu değerli metalin finansal sisteme yeniden kazandırılması için bir hamle yapıyor. Neden? Çünkü biriken tüm altın, ekonomik dolaşıma veya ulusal likiditeye katkıda bulunmuyor. Yetkililer, vatandaşların varlıklarını resmi kanallar aracılığıyla satmasını, depozito etmesini veya yatırım yapmasını istiyor. Bu, ekonomiyi modernleştirme ve fiziksel varlıklara olan bağımlılığı azaltma çabasının bir parçası. Aileler uyum sağlayacak mı? İşte asıl soru bu. Altın, bölgede derin kültürel öneme sahip olup, genellikle istikrarsızlığa karşı bir sigorta olarak nesiller boyunca aktarılır. İnsanları ondan vazgeçmeye veya en azından kayıta almaya ikna etmek kolay olmayacak. Ancak, politika benimsenirse, bu, ülkedeki servetin hareket şeklini yeniden şekillendirebilir.