İki yıl boyunca, her türlü platformda ve çeşitli on-chain'lerde dolaştım.

Sonuç? İki yüz bin, gitti.

Hesabın rakamı yavaş yavaş küçülüyor, o his, sanki kanımın yavaş yavaş akıp gittiğini izlemek gibi.

En çılgın zamanlarımda, sabah dört beşe kadar ekranı izlemek için uyanık kalabiliyordum. Gözlerim ekranda, kafamda ise vızıltılar vardı.
Düştü, kalbim sanki biri tarafından sıkıldı; yükseldi, yine kendimin araca binmediğinden korkuyorum.
O zamanlar kendime her gün moral veriyordum: "Neredeyse sona geldik" "Bu sefer kesinlikle yeni bir zirve olacak."

Sonra ne?
Tasfiye. Sıfıra inmek.

Gerçekten dayanamayacağım.

Çılgınca nedenler aramaya başladım: Hangi adımda hata yaptım? Neden başkaları kazanabiliyor ama ben kaybediyorum?
O topluluk liderlerini takip etmeye gittim, onların peşinden giderek düze çıkabileceğimi düşündüm. Ancak, çoğu kişinin sadece lafta kaldığını, en yüksek sesle çağrıda bulunduğunu, gerçekten kazançlarını gösterdiklerinde ise belirsiz konuşmaya başladıklarını gördüm.

Sonradan anladım ki —
Kendim çok aceleci oldum. Bir gecede zengin olmayı çok istedim.

Böylece kendimi sakinleştirmeye başladım.
Teknik analizi yeniden öğrenin, her bir K çubuğuna bakın, her bir şekli tek tek inceleyin.
Eskiden hangi yükseliyorsa ona yöneliyordum, şimdi ise planlı, zararı durdurma ve disiplinle hareket ediyorum.
Ne yükselişe kapıl, ne de düşüşte sat, ayrıca "bu işlemle geri döneceğim" hayalini de kurma.

Hiçbir mucize gerçekleşmedi.
Ama yavaş yavaş hislerimi geri kazanmaya başladım.
Her işlemden sonra gözden geçirme, her kayıptan sonra düzeltme, yavaş yavaş, zihnim dengelendi, elim de titremiyor.

Sonunda bir gerçeği anladım:
Bu sektörde hayatta kalan en zeki olan değil, en istikrarlı olanlardır.

Yani eğer şu anda zarar ediyorsanız, panik yapmayın.
Para kaybetmek utanılacak bir şey değil, başıboşluk tehlikeli.
Sadece zihniyet çökmedikçe, hesabın toparlanma şansı vardır.

Bir gecede zengin olmayı ummuyorum, sadece sağlam bir şekilde yaşamayı diliyorum.