Stallone'un yüzü doğuştan kısmen felçliydi. New York onu reddetti. Evsizdi. Parasızdı. En dipteyken, sokakta hayatta kalmak için köpeği Butkus'u sattı.

Sonra Muhammad Ali'nin dövüşünü izledi—ve her şey yerine oturdu. Rocky'yi 72 saat içinde senaryolaştırdı.

Yapımcılar büyük çekler getirdi: "Bunu alacağız, ama yıldız sen olmayacaksın." O ise hayır dedi. Bu para meselesi değildi. Kendine kendi hikayesini kontrol edebileceğini kanıtlamaktı.

İkna oldular. İlk maaşı mı? Butkus'u yabancıdan geri almak için 15.000 dolar.

Rocky 200 milyon doların üzerinde kazandı. 3 Oscar kazandı. Stallone bir efsane oldu.

Ama işte gerçek zenginlik: Kendine neredeyse hiçbir şey olmadan her şeyi bahşetti. Bağlantıları yoktu. Güvenilirliği yoktu. Güven fonu yoktu. Sadece inancı vardı.

İşte hayalperestler ile inşaatçılar arasındaki fark bu. Ya taviz verip parayı alırsın, ya da ringde kalıp sonucu sahiplenirsin. Stallone ringi seçti.