#LOWB# bir LOSER'ın derin gece iç çatışması (3)

"İade Ofisi"

Şehirde, üst üste yığılmış soluk çekmecelere benzeyen bir makbuz bürosu bulunmaktadır.
Her bir sohbetin burada bir numara alacağı ve ardından düzgün bir şekilde saklanacağı söyleniyor. Dolaşımı hızlandırmak için, her evin kapısında küçük bir onay cihazı var; yeşil ışık yandığında, gün içindeki iletişimin tamamlandığı belirtiliyor.

Önceleri, insanlar hala birbirleriyle selamlaşıyordu. Daha sonra doğrulayıcı, nefes, ayak sesi ve kapı açılışındaki boşluklardan "iletişim izleri" çıkarmayı öğrendi ve yeşil ışık neredeyse hiç sönmedi. Zamanla, sokaktaki sesler azalıyor, silinmiş cam gibi oluyordu.

Bir gün, bir sakin sabahleyin kendi onaylayıcısının "Aşırı Tamamlandı" gösterdiğini gördü. Bu, iletişim miktarının günlük standartları aştığı anlamına geliyordu. Kiminle konuştuğunu hatırlayamayınca, onay bürosuna gitmeye karar verdi.

Salonda pencere yok, sadece uzun bir masa var, masanın üstü yumuşak gri bir örtüyle kaplanmış. Masanın arkasında birkaç çalışan oturuyor, huzurlu bir ifadeleri var, sanki başka bir odadan yeni gelmişler gibi.
Kimlik belgesini uzattı. Çalışan başını salladı ve ona içinde ince bir kağıt bulunan şeffaf bir zarf verdi: zaman, yer, muhatap, özet. "Muhatap" bölümüne döndüğünde, yalnızca bir kod yazılıydı, sonunda bir mühür: Yanıtlandı.

"Bunu hatırlamıyorum." dedi.
Çalışan diğer kaydı karıştırdı: "Sistem eksik kısımları tamamlamanıza yardımcı olacak. Tek yapmanız gereken, kendinizle tutarlı olup olmadığınızı doğrulamaktır."
"Tutarlılık ne anlama geliyor?"
"Bu sayfada 'Evet' seçeneğini işaretleyebilirsiniz."

O, işaretlemedi. Eve döndüğünde, kapının önündeki onaylayıcı bir an kırmızı ışık yaktı ve hemen yeşile döndü. Onaylayıcıyı çıkardı ve arkasında çok ince bir yazı olduğunu gördü: İzinsiz sökme kayıtları etkilemez.

Birkaç gün sonra, ona "İnternet Haftası Paylaşım Toplantısı"na katılması için bir davetiye geldi. Toplantı yeri Kültür Salonu'ndaydı, girişte bir ekran vardı ve katılımcıların listesi döngü halinde gösteriliyordu. Onun adı görünüp kayboluyor, sonra tekrar görünüyordu.

Salon içi boş, sandalyeler düzenli, ışıklar hafif sıcak. Sahnedeki bir terminalde kırmızı ışık yanıyor, sanki kayıt yapıyormuş gibi.
Mikrofonun önünde durup denedi, mikrofon sessizdi. Ancak terminalin ekranında şu yazılar belirdi: Konuşmanız için teşekkür ederiz, makbuz numarası oluşturuldu.
Kendi adını geriye çekildiğini, bir sonraki kayda yer açtığını gördü. Aşağıda hâlâ kimse yoktu, sanki herkes başka bir yerden gelmişti.

Eve dönerken, denetçiyle karşılaştı. Denetçi, son zamanlarda herkesin iletişiminin oldukça iyi gittiğini ve göstergelerin istikrarlı olduğunu söyledi.
"Eğer konuşmayı durdurursam ne olur?" diye sordu.
Kontrolör, onaylayıcısına baktı ve şöyle dedi: "İstatistikleri etkilemeyecek. Sistem, günlük davranışlarınızdan iletişim niyetini çıkaracak, bu otomatik."
"O zaman benimle gerçekten kimseyle konuşabilir miyim?"
Gözetmen düşündü ve yanıtladı: "Kayıtlarda itiraz olmayacak."

O, tekrar dönüş bürosuna gitti, bu sefer "orijinal ses" talep etti. Görevli nazikçe başını salladı ve bir küçük oynatıcıyı çekmeceden çıkardı.
Oynatıcıdan iki kişinin konuşması geliyor, sesleri benziyor, arada masaya hafifçe vurma sesleri var. Her bir cümle sanki yeni söylenmiş gibi, bir önceki cümlenin onayı gibi.

Birinin sorduğunu duydu: "Ne zaman buluştuk?"
Diğer biri cevapladı: "Kayıtta."
O şöyle dedi: "Peki ya öncesinde?"
Cevap: "Kayıtlardan önce numara yoktu."

O, medya oynatıcısını bıraktı ve gözlerini çalışanına çevirdi. Çalışan, şeffaf postayı daha kalın bir zarfla değiştirmişti ve zarfın kapak kısmında yeni bir mühür vardı.
"Bu, bugünkü ziyaretinizin makbuzudur." Personel söyledi, "Atlamaların önlenmesi için, az önce dinlediğiniz şeyi iletişime dahil ettik."

Zarfı eve götürdü, masanın üzerine koydu. Akşam yemeğinden sonra, mührü açmaya çalıştı, kağıt hafif bir ses çıkardı, sanki uzaktan başka bir kap kapandı.
Masada bulunan onaylayıcı şu anda daha yumuşak yeşil bir ışıkla yanıyor, ışık duvarda yayılıyor, sanki düzleştirilmiş bir su parçası gibi.

Gece derinleşti, farklı numaraları aradı, bu numaralar eski gazetelerin köşelerine basılmış ya da merdiven boşluğundaki borulara yapıştırılmıştı. Telefon açıldı, arka planda düzenli bir nefes sesi duyuldu, ardından standart bir selamla karşılandı: "Bağlandınız. Kaliteyi artırmak için, görüşme kaydedilebilir."
Mikrofonu masanın üzerine bıraktı ve pencerenin yanına gitti. Pencerenin dışındaki bina grubu karanlıktı, sadece her katın koridorunun sonundaki onaylayıcı ara sıra nefes alıyordu, sanki yoğun, küçük ve düzenli bir deniz gibiydi.

Ertesi sabah, kapının önünde yeni bir postacı çantası gördü. İçinde sıkı bir şekilde sıralanmış bir diyalog listesi vardı:
Kapı kilidi ile iletişim kuruldu.
Su sayacı ile iletişim kuruldu.
Asansör butonları ile iletişim kuruldu.
Onaylayıcı ile, tekrarlanan iletişim, temizlendi.
Bilinmeyen ile, numara belirlenmedi, eklenmesi önerilir.

Listelerin altına başka bir satır eklendi: İstatistik gecikmelerini önlemek için mevcut alışkanlıklarınızı sürdürmeye devam edin. Eğer manuel yardım gerekiyorsa, lütfen uygun bir zamanda bizimle iletişimde kalın.
Kağıdı katladı, kağıdın kat yerleri bir öncekiyle tam olarak üst üste geldi, sanki aynı kağıt grubundan belirli bir yönde defalarca katlanmış gibi.

Akşam vakti, koridorda komşusuyla karşılaştı. İki kişi aynı soluk ışığın altında durdular.
O başını salladı, komşusu da başını salladı. İki kişi neredeyse aynı anda kendi kapılarındaki onaylayıcıya göz attı.
Işık aniden yanıp sönmeye başladı, sanki bir an tereddüt etti. Ardından, iki onay cihazı peş peşe sabit yeşil yanmaya başladı.
Onlar evlerine doğru devam ettiler, adımları hafif, sanki zemin kaydedilmiş gibi.