Devam eden jeopolitik yeniden yapılanmaların ortasında, Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri, her iki tarafın da tırmanmayı önlemek için bir güvence olarak sunduğu yeni bir ticaret uzlaşmasını onayladı. Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen tarafından desteklenen ancak eski ECB Başkanı Mario Draghi tarafından sert bir şekilde eleştirilen bu anlaşma, Avrupa için temel bir ikilemi vurgulamaktadır: Atlantik ötesi istikrarı mı önceliklendirecek yoksa sanayi çıkarlarını mı tamamen savunacak.
Ursula von der Leyen'in Uzlaşmanın Savunması
24 Ağustos'ta birkaç büyük Avrupa gazetesinde yazan Ursula von der Leyen, çatışma yerine istikrar ve öngörülebilirlik için yaptığı “kasıtlı seçim”i savundu. Ona göre, anlaşma kusursuz değil ama her iki ekonomiye de zarar verebilecek gümrük tarifeleri artışı tehlikeli sarmalını önlüyor.
Anlaşma, otomobiller, yarı iletkenler, ahşap ve ilaçlar gibi hassas Avrupa ihracatlarına uygulanan ABD tarifelerinde yüzde 15'lik bir tavanı koruyor. Tamamen ticaret engellerini kaldırmasa da, gelecekteki tırmanmayı önlemek için bir çerçeve oluşturuyor. Von der Leyen, tarifelerin "tüketiciler ve işletmeler üzerinde vergiler" olduğunu, maliyetleri artırdığını, seçeneği azalttığını ve nihayetinde rekabetçiliği zayıflattığını savundu.
Onun sözleri aynı zamanda Draghi’nin eleştirisine dolaylı bir şekilde karşılık niteliği taşıyordu. Draghi, birkaç gün önce Rimini’de yaptığı konuşmada Avrupa’yı Washington’un taleplerine "razı olmuş" olmakla suçladı. Von der Leyen dolaylı olarak karşılık vererek, anlaşmanın çökmesinin "Moskova ve Pekin’de kutlanacağını" uyardı. Onun için stratejik uzlaşma net: küresel istikrarsızlık döneminde transatlantik iş birliğini sağlamak, hatta kusurlu bir anlaşma pahasına.
Mario Draghi’nin Eleştirisi: İstifa Eden Bir Avrupa
Draghi’nin eleştirisi, Avrupa’nın Amerika Birleşik Devletleri’ne fazla toprak verme konusundaki derin kaygısını vurguluyor. Anlaşmayı pragmatik bir diplomasi olarak değil, zayıflığın bir sembolü olarak tasvir ediyor. Ona göre, bu uzlaşma, uzun vadeli sanayi egemenliğini korumak yerine bağımlılığı kabul eden bir Avrupa’yı yansıtıyor.
Bu bölünme, Avrupa'nın daha geniş stratejik tartışmasını kapsar: kıta kısa vadeli ekonomik huzuru mu önceliklendirmeli, yoksa Washington'un ekonomik etkisinden bağımsızlığını güçlendiren politikaları mı desteklemelidir?
Çeşitlendirme Stratejik Ekseni Olarak
Von der Leyen, sadece transatlantik anlaşmayı savunmakla kalmayıp, aynı zamanda ticaret ilişkilerinde çeşitlendirme konusunda daha geniş bir strateji de belirlemek için köşe yazısını kullandı. Meksika, Mercosur, İsviçre ve Birleşik Krallık ile elde edilen son gelişmelere, ayrıca Endonezya ile tamamlanan görüşmelere vurgu yaptı. Hindistan ile müzakerelerin yıl sonuna kadar tamamlanmasının beklendiğini belirtti.
Bu yaklaşım, Brüksel'in yalnızca Washington'a güvenmeyi düşünmediğini gösteriyor. Bunun yerine, AB çok kutuplu bir ekonomik strateji izliyor ve Asya, Latin Amerika ve komşu pazarlarla ortaklıklar aracılığıyla dayanıklılık arıyor. Amaç, stratejik bağımlılıkları azaltmak ve Avrupa'nın teknolojik endüstrileri için, özellikle blockchain, yapay zeka ve dijital altyapı gibi alanlarda yeni pazarlar güvence altına almaktır.
Avrupa’nın Dengeleme Eylemi
Bu değişimin sonuçları önemlidir. Avrupa Birliği ticaret ağını genişleterek, hem Washington hem de Pekin ile gelecekteki gerilimlere karşı dayanıklılığını artırabilirken, aynı zamanda Avrupalı yenilikçiler için yeni fırsatlar yaratabilir. Başarıyla onaylanır ve uygulanırsa, bu anlaşmalar kıtayı ekonomik egemenliğini korumak için güçlü bir araçla donatabilir.
Ancak şu anda Avrupa, sanayi çıkarlarını savunurken transatlantik ortaklığını sürdürme arasında bir denge sağlama çabasında kalmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri ile yapılan yeni anlaşma, Avrupa'nın mevcut stratejisinin hem pragmatizmini hem de sınırlarını göstermektedir - bugünkü istikrar ile yarınki bağımsızlık arasında bir uzlaşma.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Avrupa İstikrar ve Egemenlik Arasında: Yeni Transatlantik Ticaret Anlaşması
Devam eden jeopolitik yeniden yapılanmaların ortasında, Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri, her iki tarafın da tırmanmayı önlemek için bir güvence olarak sunduğu yeni bir ticaret uzlaşmasını onayladı. Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen tarafından desteklenen ancak eski ECB Başkanı Mario Draghi tarafından sert bir şekilde eleştirilen bu anlaşma, Avrupa için temel bir ikilemi vurgulamaktadır: Atlantik ötesi istikrarı mı önceliklendirecek yoksa sanayi çıkarlarını mı tamamen savunacak.
Ursula von der Leyen'in Uzlaşmanın Savunması
24 Ağustos'ta birkaç büyük Avrupa gazetesinde yazan Ursula von der Leyen, çatışma yerine istikrar ve öngörülebilirlik için yaptığı “kasıtlı seçim”i savundu. Ona göre, anlaşma kusursuz değil ama her iki ekonomiye de zarar verebilecek gümrük tarifeleri artışı tehlikeli sarmalını önlüyor.
Anlaşma, otomobiller, yarı iletkenler, ahşap ve ilaçlar gibi hassas Avrupa ihracatlarına uygulanan ABD tarifelerinde yüzde 15'lik bir tavanı koruyor. Tamamen ticaret engellerini kaldırmasa da, gelecekteki tırmanmayı önlemek için bir çerçeve oluşturuyor. Von der Leyen, tarifelerin "tüketiciler ve işletmeler üzerinde vergiler" olduğunu, maliyetleri artırdığını, seçeneği azalttığını ve nihayetinde rekabetçiliği zayıflattığını savundu.
Onun sözleri aynı zamanda Draghi’nin eleştirisine dolaylı bir şekilde karşılık niteliği taşıyordu. Draghi, birkaç gün önce Rimini’de yaptığı konuşmada Avrupa’yı Washington’un taleplerine "razı olmuş" olmakla suçladı. Von der Leyen dolaylı olarak karşılık vererek, anlaşmanın çökmesinin "Moskova ve Pekin’de kutlanacağını" uyardı. Onun için stratejik uzlaşma net: küresel istikrarsızlık döneminde transatlantik iş birliğini sağlamak, hatta kusurlu bir anlaşma pahasına.
Mario Draghi’nin Eleştirisi: İstifa Eden Bir Avrupa
Draghi’nin eleştirisi, Avrupa’nın Amerika Birleşik Devletleri’ne fazla toprak verme konusundaki derin kaygısını vurguluyor. Anlaşmayı pragmatik bir diplomasi olarak değil, zayıflığın bir sembolü olarak tasvir ediyor. Ona göre, bu uzlaşma, uzun vadeli sanayi egemenliğini korumak yerine bağımlılığı kabul eden bir Avrupa’yı yansıtıyor.
Bu bölünme, Avrupa'nın daha geniş stratejik tartışmasını kapsar: kıta kısa vadeli ekonomik huzuru mu önceliklendirmeli, yoksa Washington'un ekonomik etkisinden bağımsızlığını güçlendiren politikaları mı desteklemelidir?
Çeşitlendirme Stratejik Ekseni Olarak
Von der Leyen, sadece transatlantik anlaşmayı savunmakla kalmayıp, aynı zamanda ticaret ilişkilerinde çeşitlendirme konusunda daha geniş bir strateji de belirlemek için köşe yazısını kullandı. Meksika, Mercosur, İsviçre ve Birleşik Krallık ile elde edilen son gelişmelere, ayrıca Endonezya ile tamamlanan görüşmelere vurgu yaptı. Hindistan ile müzakerelerin yıl sonuna kadar tamamlanmasının beklendiğini belirtti.
Bu yaklaşım, Brüksel'in yalnızca Washington'a güvenmeyi düşünmediğini gösteriyor. Bunun yerine, AB çok kutuplu bir ekonomik strateji izliyor ve Asya, Latin Amerika ve komşu pazarlarla ortaklıklar aracılığıyla dayanıklılık arıyor. Amaç, stratejik bağımlılıkları azaltmak ve Avrupa'nın teknolojik endüstrileri için, özellikle blockchain, yapay zeka ve dijital altyapı gibi alanlarda yeni pazarlar güvence altına almaktır.
Avrupa’nın Dengeleme Eylemi
Bu değişimin sonuçları önemlidir. Avrupa Birliği ticaret ağını genişleterek, hem Washington hem de Pekin ile gelecekteki gerilimlere karşı dayanıklılığını artırabilirken, aynı zamanda Avrupalı yenilikçiler için yeni fırsatlar yaratabilir. Başarıyla onaylanır ve uygulanırsa, bu anlaşmalar kıtayı ekonomik egemenliğini korumak için güçlü bir araçla donatabilir.
Ancak şu anda Avrupa, sanayi çıkarlarını savunurken transatlantik ortaklığını sürdürme arasında bir denge sağlama çabasında kalmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri ile yapılan yeni anlaşma, Avrupa'nın mevcut stratejisinin hem pragmatizmini hem de sınırlarını göstermektedir - bugünkü istikrar ile yarınki bağımsızlık arasında bir uzlaşma.